Στην Πλουτάρχου Βίβλο «Βίοι Παράλληλοι, Αλέξανδρος (28.3 – 28.6)», ο Πλούταρχος αναφέρεται στον Αλέξανδρο και τις.. σαρδέλες του.
《Καθόλα δὲ ο Αλέξανδρος πρὸς μὲν τοὺς βαρβάρους σοβαρὸς εμφανιζόταν καὶ σφόδρα πεπεισμένος περὶ τῆς θεϊκής γενέσεώς του καὶ ως υιός Διός ὅμοιος με τον Θεό είναι, στους δε Ἕλληνες ωστόσο, εξαιτίας της υπεροχής τους έναντι των άλλων λαών, τόν ἑαυτὸν του ἐξεθείαζε με μετριοπάθεια, καὶ φειδομένος περί του προσώπου του εμφανίζονταν – στους Έλληνες – ακόμη και να επαίρεται για λιγότερα από απ’ όσα αξίζει.》
《Στα χρόνια δὲ που ακολούθησαν, όταν ο Αλέξανδρος πληγωμένος από βέλος κάποτε έπεσε στη μάχη καὶ υποφέροντας από πόνους σε ολόκληρο το σώμα του· «τοῦτο λοιπόν που ρέει» εἶπεν ο Αλέξανδρος «ὦ φίλοι, τὸ ῥέον αἷμα είναι καὶ όχι ἰχώρ ( = θεϊκό αίμα) που ῥέει μόνον στους Μακάριους Θεούς».》
《Λέγεται δὲ, όταν κάποτε κεραυνός έπεσε που φόβισε τους πάντες, ο Ἀνάξαρχος ὁ σοφιστὴς που ήταν παρὼν, είπε απευθυνόμενος στον Αλέξανδρο «Μη και τυχόν εσύ τον κεραυνό έριξες, όντας γιος τοῦ Διός εσύ;». Γελάσας τότε ο Αλέξανδρος, αποκρίθηκε «δεν έχω σκοπό» εἶπε «τρόμος το δείπνο αυτό για τους ομοτράπεζους φίλους μου να καταλήξει, στο πνεύμα που εσύ με προκαλείς, ένας φαιδρός κόλακας, και μάλιστα κατά την απόλαυση του δείπνου μου · πασιφανές ότι σε τούτο τα τραπέζι, γεύμα ιχθύων επίκειται, όχι σατραπῶν κεφαλές».》[«Αν εσύ Ἀνάξαρχε είσαι μ@λάκας κι αντί για την απόλαυση ενός δείπνου με ψάρια φαντάζεσαι να σερβίρω κεφαλές σατραπῶν στους φίλους μου, γιατί φαύλος γίνεσαι και κόλακας παρουσιάζοντάς με ως ολέθριο θεό, εγώ δεν έχω σκοπό σε θρίλερ να μετατρέψω ένα όμορφο δείπνο, και τις μικρές απολαύσεις της ζωής όπως το να τρώμε ψάρια με καλούς φίλους να το μετατρέπουμε σε φρίκη, φαντάζοντας ότι τρώμε κεφάλια από σατράπιδες· όταν τρώμε απολαμβάνουμε τη στιγμή κι αφήνουμε κατά μέρος τα μεγαλεία, ιδίως τα μεγαλεία που φέρνουν όλεθρο, όπως οι κεραυνοί τού Δία και οι αποκεφαλισμοί σατράπιδων που τρώμε τα κεφάλια τους για δείπνο.»]
《Αυτό λοιπόν που πράγματι εννοούσε ο Αλέξανδρος λέγοντας τα παραπάνω στον Ἀνάξαρχο, στο πνεύμα αυτό των προειρημένων περί της απόλαυσης ενός δείπνου με ψάρια και καλούς φίλους που έχει μεγαλύτερη αξία από τα μεγαλεία που σπέρνουν όλεθρο, μικροσκοπικά σαρδελάκια έστειλε ο Βασιλεύς Αλέξανδρος στον (επιστήθιο φίλο του) Ἡφαιστίωνα, ἐξευτελίζοντα καὶ κατειρωνευόμενον όλους αυτούς που σε φιλοδοξία ζωής ανάγουν τα μεγαλεία, διακινδυνεύοντας πόνους και κινδύνους για την επίτευξή τους, γιατί καθόλου ή λίγο ἡδονές καὶ ἀπολαύσεις πλέον αντλούν από τις μικρές χαρές τής ζωής. [Σαρδελάκια έστειλε ο Αλέξανδρος στον Ἡφαιστίωνα τον οποίο αγαπούσε και νοιάζοταν πολύ, ανήσυχος γιατί ο Ἡφαιστίωνας κυνηγώντας το κλέος στα πεδία της μάχης διακινδύνευε τη ζωή του, ἐξευτελίζοντας καὶ κατειρωνευόμενον αυτόν, στέλνοντάς του το μήνυμα, ότι όταν παύεις να απολαμβάνεις τα μικρά πράγματα στη ζωή όπως τη γεύση από τα μικρά αυτά σαρδελάκια, όλεθρος περιμένει εσένα και τους άλλους· «φάε μ@λάκα Ἡφαιστίωνα καμιά σαρδέλα να χαρείς τη ζωή κι άσε τα μεγαλεία που φέρνουν θάνατο»]
《Ο δε λοιπόν Ἀλέξανδρος, όπως φανερό είναι από τα προειρημένα, ούτε αιθεροβάμων οὐδὲ και τυφλωμένος από ματαιοδοξία ήταν, ἀλλὰ την παγιωμένη άποψη ότι είναι Υιός Θεού χρησιμοποιούσε πολιτικά, για να καταδουλώσει τοὺς ἄλλους.》
alampasis 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.