ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι αυτός που βλέπουμε στα ρολόγια (Άλμπερτ Αϊνστάιν)

– Ο χρόνος δεν αποτελεί πραγματικότητα –  ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι αυτός που βλέπουμε στα ρολόγια (Άλμπερτ Αϊνστάιν). 

Σύμφωνα με τη θεωρία του block world, η εικόνα του σύμπαντος που προκύπτει είναι η εικόνα ενός “παγωμένου” κόσμου, τον οποίο ορισμένοι  επιστήμονες αποκαλούν «μονολιθικό κόσμο» (“block world” π.χ.: Dickson σ. 165–174). Σε ένα τέτοιο κόσμο, κάθε γεγονός που συνέβη ή που πρόκειται να συμβεί υπάρχει ήδη εκεί, βρίσκεται δηλαδή στο τετραδιάστατο χωροχρονικό συνεχές.

Τον 5ο αιώνα π.Χ., ο σοφιστής φιλόσοφος Αντιφών έγραψε στο έργο του «Περί αληθείας» ότι «Ο χρόνος δεν αποτελεί πραγματικότητα (υπόστασιν), αλλά μια έννοια (νόημα), ή μέτρο». Ο Παρμενίδης (περίπου το 500 π.Χ.), ιδρυτής της Ελεατικής σχολής, προχώρησε ακόμη περισσότερο, υποστηρίζοντας ότι ο χρόνος, η κίνηση, και η αλλαγή είναι ψευδαισθήσεις. Η ιδέες του Παρμενίδη έγιναν ευρύτερα γνωστές από το μαθητή-του Ζήνωνα τον Ελεάτη (περίπου το 495 – 430 π.Χ.), που έθεσε τα περίφημα παράδοξά του σχετικά με το χρόνο. 

Ο Πλάτων (περίπου το 427 – 347 π.Χ.) ήταν ο πρώτος που πρότεινε ότι αντιλαμβανόμαστε μόνο μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, απλές “σκιές” αυτών που πραγματικά υπάρχουν στον κόσμο. 

Ο Gottfried Wilhelm von Leibniz, (1646 – 1716) ήταν ο πρώτος φιλόσοφος μετά τους Έλληνες που πρότεινε ότι ο χρόνος δεν υπάρχει, ότι είναι μια ψευδαίσθηση της ανθρώπινης διάνοιας. Ο Leibniz πίστευε ότι ο χρόνος και ο χώρος δεν είναι πραγματικοί αλλά μέρη ενός εννοιολογικού συνόλου  ταυτιζόμενος έτσι με τις απόψεις του αρχαίου Αντιφώντα. Ο Leibniz  διατύπωσε την άποψη  ότι ο νους δημιουργεί και δίνει υπόσταση στο χρόνο και στο χώρο.  Παρόμοιες απόψεις είχε και ο Immanuel Kant (1724 – 1804). 

Ο Gödel  αναφέρεται σε ένα σχετικιστικά δυνατό σύμπαν , γνωστό πλέον ως το σύμπαν του Gödel , στο οποίο η γεωμετρία του κόσμου είναι τόσο ακραία που περιέχει ετεροχρονικά μονοπάτια αδιανόητα σε πιο οικεία σύμπαντα σαν το δικό μας. Σε ένα τέτοιο σύμπαν του Gödel, αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κλειστές χρονοειδείς καμπύλες τέτοιες ώστε αν ταξιδέψεις αρκετά γρήγορα, μπορείς, αν και κατευθυνόμενος προς το τοπικό σου μέλλον, να φτάσεις στο παρελθόν. Αυτοί οι κλειστοί βρόχοι ή κυκλικά μονοπάτια έχουν ένα πιο οικείο όνομα: ταξίδι στο χρόνο. Αλλά εάν είναι δυνατό σε τέτοιους κόσμους, ισχυρίζεται ο Gödel, να επιστρέψει κάποιος στο παρελθόν-του, τότε αυτό που ήταν παρελθόν δεν παρήλθε ποτέ. Αλλά ένας χρόνος που ποτέ δεν παρέρχεται πραγματικά, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πραγματικός, διαισθητικός χρόνος. Η πραγματικότητα του ταξιδιού στο χρόνο στο σύμπαν του Gödel σηματοδοτεί την εξωπραγματικότητα του χρόνου. Για τον Gödel ο χρόνος δεν υπάρχει• το ίδιο και για τον Αϊνστάιν, ο οποίος είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση» • «ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι αυτός που βλέπουμε στα ρολόγια».

Ο John Ellis McTaggart έγραψε το “Η μη-πραγματικότητα του Χρόνου” (The Unreality of Time) το 1908 (δημοσιεύτηκε στο Mind: A Quarterly Review of Psychology and Philosophy 17 [1908]: 456–473), ενώ παρόμοιες  ιδέες υιοθετούνται και από τον  Palle Yourgrau, στο βιβλίο του  “A World Without Time: The Forgotten Legacy of Gödel and Einstein” (2005).

– Οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ της εικόνας 1  υπάρχουν εκεί ανέκαθεν. Αν και σήμερα είναι τραβηγμένες πάνω στη Μερκατορική χαρτογραφική προβολή της Αττικής (Google Maps του πυκνού αττικού ιστού), ωστόσο ο χάρτης δεν ήταν πάντα έτσι. Στα προϊστορικά χρόνια, οι δύο γραμμές που σήμερα βρίσκονται εντός του πυκνού αττικού ιστού πιθανόν ένωναν τη φωλιά ενός Τυραννόσαυρου με τη φωλιά ενός Βροντόσαυρου, και μια σπηλιά με ένα προϊστορικό γιγάντιο δένδρο. Πάνω στις ίδιες γραμμές, περίπου το 450 π.Χ. οικοδομήθηκε  ο ναός του Δελφινίου Απόλλωνα, ενώ λίγο  αργότερα, γύρω στο 448 π.Χ. κτίστηκε ο ναός της θεάς Αρτέμιδος Αγροτέρας, δίδυμης  αδελφής του Απόλλωνος. Ο πρώτος ναός κτίστηκε πάνω στη γραμμή ΑΒ και ο δεύτερος πάνω στη γραμμή ΓΧ. Τα χρόνια εκείνα οι δύο γραμμές πιθανόν ένωναν ένα εργαστήρι αγγειοπλαστικής με μία οικία, και ένα γυμνάσιο με ένα ωδείο. Καθώς το φαινόμενο της ζωής και της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού εκτυλίσσεται, φθάνουμε ως στις μέρες μας. Στο σημείο Γ χτίστηκε ένα συγκρότημα γραφείων, ενώ στα σημεία Α και Β χτίστηκαν δύο οικογενειακές τριώροφες  κατοικίες. Σημειωτέων ότι οι ναοί των Απόλλων και Άρτεμις διασώζονται πάνω στις ίδιες γραμμές έως σήμερα. Ως βιωματικές γεωδαισιακές γραμμές, οι γραμμές που ενώνουν τα σημεία Α,Β και Γ (πάνω στις οποίες εξακολουθούν να βρίσκονται οι δύο ναοί των Διδύμων) μπορούν να ταυτοποιηθούν μόνο αν συσχετιστούν με τον έμβιο βίο συγκεκριμένων προσώπων. 

– Ταυτότητα των σημείων της εικόνας 1 σε Μερκατορική χαρτογραφική προβολή (Google maps  Αθηνών και προαστίων)

Έτος 450 π.Χ. : οικοδόμηση ναού του Δελφινίου Απόλλωνα (σήμερα αρχαιολογικός χώρος Ολυμπιείο που βρίσκονται οι Στήλες του Ολυμπίου Διός). Δημιουργία  πάνω στο χάρτη του σημείου «Απόλλων», ως    βιωματικό γεωδαιτικό σημείο αναφοράς σε Μερκατορικό χάρτη. [βλ. εικόνα 1 , σημείο «Απόλλων»]

Έτος 448  π.Χ. : οικοδόμηση ναού της θεάς  Αρτέμιδος Αγροτέρας (σήμερα περιοχή Μετς στο δήμο Αθηναίων). Δημιουργία πάνω στο χάρτη του σημείου «Άρτεμις», ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο αναφοράς σε Μερκατορικό χάρτη. [βλ. εικόνα 1 , σημείο «Άρτεμις»]

Έτος 1985: κατασκευή τριώροφης οικογενειακής πολυκατοικίας Α που σχετίζεται με τον Ψ, καθώς ο Ψ για πολλά χρόνια επισκέπτεται το οικοδόμημα και διαμένει σε αυτό (το σημείο Α, ο Ψ επισκέπτεται έως σήμερα). Το έτος 1985 δημιουργείται πάνω στο  χάρτη το σημείο Α, το οποίο σήμερα μπορεί να  ταυτοποιηθεί ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο που σχετίζεται με τη ζωή του Ψ. [βλ. εικόνα 1 , σημείο Α]

Έτος 1964: κατασκευή τριώροφης οικογενειακής πολυκατοικίας Β που σχετίζεται άμεσα με την Ζ, καθώς είναι το σπίτι που η Ζ κατοικεί από τη γέννησή της. Το έτος 1964 δημιουργείται πάνω στο  χάρτη το σημείο Β, το οποίο σήμερα μπορεί να  ταυτοποιηθεί ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο που σχετίζεται άμεσα με τη ζωή της Ζ. [βλ. εικόνα 1 , σημείο Β]

(Τα πρόσωπα  Ψ και Ζ δεν γνωρίζονται μέχρι το 2009)

Έτος 2003: ο Ψ μισθώνει τον επαγγελματικό χώρο Γ ως γραφείο. Το έτος 2003  δημιουργείται πάνω στο  χάρτη το σημείο Γ, ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο που σχετίζεται άμεσα με τη ζωή του Ψ. [βλ. εικόνα 1 , σημείο Γ]

Έτος 2009: Οι Ψ και Ζ γνωρίζονται και γίνονται ζευγάρι. Φανέρωση και ταυτοποίηση των γραμμών ΓΧ και ΑΒ ως βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα (για τους Ψ και Ζ), με σημείο αναφοράς δύο ναούς των Απόλλωνα και Άρτεμις. Το 2009 βρίσκει τον Ψ, να  έχει διανείμει στο σπίτι Α , κατοικήσει στο σπίτι Β και εργαστεί στο γραφείο Γ.  Έχει δηλαδή σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής του περάσει και από τα τρία σημεία, Α , Β και Γ. 

– Η μαθηματική αποδεικτική συλλογιστική, ήτοι η διαδικασία που επικυρώνει ότι η  πρόταση «οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ αποτελούν ενιαίο βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα που όρισε την πορεία που ακολουθήσαν τα πράγματα στις ζωές των Ψ και Ζ, με σημείο αναφοράς δύο ναούς των Απόλλων και Άρτεμις» είναι ορθή, μέσα στα αποδεκτά πλαίσια του πεδίου των μαθηματικών, έχει ως εξής:

Η γραμμή που ενώνει το σπίτι Α με το σπίτι Β διέρχεται ακριβώς από το ναό του Δελφινίου  Απόλλωνα στον αρχαιολογικό χώρο του Ολυμπιείου (Στήλες του Ολυμπίου Διός). Η γραμμή που ενώνει τη  Χρυσή Τομή (Χ) της προηγούμενης γραμμής (ΑΒ) με το γραφείο Γ, διέρχεται ακριβώς από το ναό της Αγροτέρας Αρτέμιδος στο Μετς. [εικόνα 1]

[Στο σημείο αυτό πρέπει, για την πληρότητα της απόδειξης, να διευκρινισθεί το εξής κρίσιμο ζήτημα: Δεδομένου ότι στην παρούσα ιστορική περίοδο οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ διέρχονται μέσα από τον πυκνό αττικό  ιστό, άρα οι δύο γραμμές περνούν από χιλιάδες οικοδομήματα, το αμέσως εύλογο ερώτημα είναι «γιατί τα ευθύγραμμα γεωδαισιακά τμήματα ΑΒ και ΓΧ να ορίζονται από τα τρία συγκεκριμένα οικοδομήματα Α, Β και Γ, και όχι από τρία από τα χιλιάδες άλλα οικοδομήματα από τα οποία, επίσης, διέρχονται οι ΑΒ και ΓΧ». Απάντηση που δεν επιδέχεται μαθηματικής αμφισβήτησης δίνουν οι εικόνες 2 και 3. 

Εικόνα 2: Τα  γεωδαιτικά Ισοσκελή τρίγωνα  που ορίζονται από  τα σημεία , (α) «Χρυσή Τομή ΑΒ – Χρυσή Τομή ΓΧ – Ναός Δελφινίου Απόλλωνα» με ίσες πλευρές 999,39 μ. , και (β) «Χρυσή Τομή ΓΧ – Ναός του Δελφινίου Απόλλωνα – Ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος» με ίσες πλευρές 193 μ., ορίζονται έτσι από τις Χρυσές Τομές των γραμμών ΑΒ και ΓΧ. Αν οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ ορίζονταν από άλλα οικοδομήματα, από τα οποία επίσης διέρχονται, οι Χρυσές Τομές τους δεν θα όριζαν τα δύο Ισοσκελή τρίγωνα της εικόνας  2, με σημεία αναφοράς τους δύο ναούς των Απόλλων και Άρτεμις. 

Εικόνα 3: Η Χρυσή Τομή Χ(2) της ΑΒ (υπολογισμένη με το μεγάλο τμήμα από το σπίτι Α),  βρίσκεται στα 7.774 μ. από το σπίτι Α (μεγάλο τμήμα) και στα 4.786 μ. από το σπίτι Β (μικρό τμήμα). Η Χρυσή Τομή Χ(2), που βρίσκεται στην οδό Δεληγιώργη πλησίον της πλατείας Καραϊσκάκη, βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό ύψος με το ναό του Απόλλωνα Πατρώου στο Θησείο, στις 23 μοίρες, 43 πρώτα και 20 δεύτερα!

Προκύπτει από τις γεωδαισιακές δομές των εικόνων 2 και 3 η διπλή ταυτοποίηση των οικοδομημάτων Α, Β και Γ της εικόνας 1, έτσι που να μην καταλείπεται αμφιβολία ούτε για την ακρίβεια που ορίστηκαν στο χάρτη σε σχέση με τους ναούς των Διδύμων, ούτε ότι τα ευθύγραμμα γεωδαισιακά τμήματα ΑΒ και ΓΧ  ορίζονται από τα τρία συγκεκριμένα οικοδομήματα Α, Β και Γ] 

– Θεώρηση του βιωματικού γεωδαιτικού συστήματος σήμερα σε σχέση με την ροή του χρόνου

Έχοντας σήμερα ταυτοποιήσει τις γραμμές ΓΧ και ΑΒ της εικόνας 1 ως βιωματικές γεωδαισιακές γραμμές σχετιζόμενες με την πορεία που ακολουθήσαν τα πράγματα στις ζωές των Ψ και Ζ, ισχύουν τα κάτωθι:

1. Οι γραμμές δεν σχηματίζονται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές • ήταν πάντα εκεί. Και θα υπάρχουν εκεί για πάντα. Αυτό που με το πέρασμα του χρόνου αλλάζει είναι ο χάρτης πάνω στον οποίο υπάρχουν οι γραμμές. Δεν αλλάζουν οι γραμμές αλλά η  γεωλογία και η ανθρώπινη ιστορία πάνω στις γραμμές.

2. Δεν είναι τα γεγονότα που δημιουργούν τις γραμμές, αλλά είναι οι γραμμές πάνω στις οποίες κυλούν τα γεγονότα. 

[Θεωρητικά (αλλά και πρακτικά) γνωρίζοντας το 2003 τις γεωγραφικές θέσεις, (α) του  γραφείου Γ που στεγάζεται επαγγελματικά ο Ψ, (β) του σπιτιού Α με το οποίο ο Ψ έχει προηγούμενη βιωματική σχέση, (γ) το σημείο «Απόλλων» που βρίσκεται ο ναός του Δελφινίου Απόλλωνα και, (δ) το σημείο «Άρτεμις» που βρίσκεται ο ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος, ένας υπολογιστής με μεγάλη επεξεργαστική ισχύ θα μπορούσε να διαβάσει τον καλά κρυμμένο κώδικα της εικόνας 1, εντοπίζοντας στο χάρτη το σπίτι Β, πολύ πριν οι Ψ και Ζ γνωριστούν. Οδηγός για τον εντοπισμό του σπιτιού Β στον αττικό χάρτη, οι γεωδαιτικές δομές των εικόνων 2 και 3. Το ίδιο ισχύει και με χιλιάδες άλλες μελλοντικές εκδοχές (γραμμές) του τρόπου που θα μπορούσε τα πράγματα να εξελιχθούν στη ζωή του Ψ, με σημείο αναφοράς άλλους ναούς των Διδύμων]

3. Οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ αποτελούν ενιαίο βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα των προσώπων Ψ και Ζ, επειδή η ΓΧ δεν νοείται δίχως την ΑΒ. Η ΓΧ δεν μπορεί να υπάρξει μεμονωμένα. Η γραμμή ΓΧ εντάσσεται υποχρεωτικά στο (ενιαίο) βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα που (καθ)όρισε την πορεία που ακολουθήσαν τα πράγματα στις ζωές των Ψ και Ζ, για τους εξής λόγους: Η ΓΧ ορίζεται από τη Χρυσή Τομή της ΑΒ, άρα η ΓΧ είναι βιωματική γεωδαισιακή γραμμή παράγωγη της ΑΒ• προϋπόθεση ύπαρξης της ΓΧ ως γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής των προσώπων Ψ και Ζ, είναι η ύπαρξη της γεωδαισιακής βιωματικής ΑΒ. Η ΑΒ είναι ο κορμός του βιωματικού γεωδαιτικού δένδρου των προσώπων Ψ και Ζ, ενώ η ΓΧ είναι βιωματικό γεωδαιτικό κλαδί της ΑΒ.

Περαιτέρω, το σημείο Χ (Χρυσή Τομή της ΑΒ που, διερχόμενη από το ναό του Δελφινίου Απόλλωνα,  ενώνει τα σπίτια Α και Β), βρίσκεται στο ρεύμα ανόδου της λεωφόρου Υμηττού στο ύψος του πρώτου νεκροταφείου. Το σημείο αυτό (Χ) δεν ταυτοποιείται βιωματικά με τα πρόσωπα Ψ και Ζ, επειδή, όπως αντιλαμβανόμαστε οι άνθρωποι τη ροή του χρόνου, στο γεωγραφικό εν λόγω σημείο δεν έχει συμβεί (μέχρι σήμερα) γεγονός που να συνδέεται με τη ζωή των Ψ και Ζ. Άρα προϋπόθεση ύπαρξης της ΓΧ ως γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής των προσώπων Ψ και Ζ, είναι η ύπαρξη της γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής ΑΒ – η ΓΧ ενώνει το γραφείο Γ με τη Χρυσή Τομή (Χ) της ΑΒ.

4. Διαβάζοντας μαθηματικά τις βιωματικές γεωδαισιακές γραμμές ΑΒ και ΓΧ σε σχέση με την χρονική σειρά των γεγονότων στις ζωές των προσώπων Ψ και Ζ, ισχύει το εξής: προϋπόθεση της επαγγελματικής εγκατάστασης του Ψ στο γραφείο Γ, ήταν ο βιωματικός συσχετισμός του Ψ με τα σπίτια Α και Β, ήτοι η γνωριμία του (και) με την Ζ.

Από τις αυστηρά μαθηματικές σκέψεις υπό στοιχείο 3 και υπό στοιχείο 4, από τις οποίες εξάγονται τα λογικά συμπεράσματα (α) η γεωδαισιακή δομή της εικόνας 1 αποτελεί  ενιαίο βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα που αποτυπώνει γεγονότα της ζωής των  προσώπων Ψ και Ζ, (β) η ΓΧ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ΑΒ – προϋπόθεση ύπαρξης της ΓΧ ως γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής των προσώπων Ψ και Ζ, είναι η ύπαρξη της γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής ΑΒ, (γ) την παραδοχή ότι ο χρόνος ρέει όπως οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε («παρελθόν», «παρόν» και «μέλλον»), (δ) ταυτίζοντας τα γεγονότα με τη βιωματική γεωδαισιακή δομή της εικόνας 1, από την οποία προκύπτει ότι προϋπόθεση της επαγγελματικής εγκατάστασης του Ψ στο γραφείο Γ ήταν ο βιωματικός συσχετισμός του Ψ (και) με το σπίτι Β, άρα η γνωριμία του (και) με την Ζ, καταλήγουμε σε περισσότερα λογικά/ αντιληπτικά άτοπα ως εξής: 

Α) Ο Ψ νοίκιασε το γραφείο Γ το 2003 επειδή το 2009 γνώρισε την Ζ –  η γνωριμία των Ψ και Ζ το 2009 ήταν π ρ ο ϋ π ό θ ε σ η για να νοικιάσει ο Ψ το γραφείο Γ το 2003. [δηλαδή  ένα γεγονός που συνέβη το 2009 αποτυπώνεται στη γεωδαιτική δομή της εικόνας 1 ως λογική/ μαθηματική προϋπόθεση για γεγονός που συνέβη το 2003…]

Β) Το παραπάνω λογικό/ χρονικό παράδοξο δεν αίρεται ούτε στην περίπτωση που στο σημείο Χ συμβεί (στο μέλλον) γεγονός που συνδέεται με τη ζωή των προσώπων Ψ και Ζ. Κι αν ακόμη όμως συμβεί, το γεγονός αυτό θα διαβαστεί  μαθηματικά ως εξής: το γεγονός τάδε που συνέβη (υποθετικά το 2030) στο ρεύμα  ανόδου της λεωφόρου Υμηττού στο ύψους του πρώτου νεκροταφείου, στο σημείο ακριβώς της Χρυσής Τομής (Χ) της ευθείας ΑΒ (που ενώνει τα σπίτια Α και Β), συνέβη επειδή ο Ψ συνδέθηκε βιωματικά με τα δύο σπίτια Α και Β• άρα (και) επειδή γνώρισε τη Ζ. Εκτός αν το γεγονός συμβεί σε ένοικο του σπιτιού Α, οπότε η γεωδαιτική δομή της εικόνας 1 θα διαβαστεί μαθηματικά ως εξής:  Στον ένοικο του σπιτιού Α συνέβη (υποθετικά  το 2019) το τάδε γεγονός στο σημείο Χ, επειδή ο Ψ νοίκιασε το γραφείο Γ το 2003 και επειδή το 2009 γνώρισε την Ζ. Ένα τελευταίο ενδεχόμενο είναι το γεγονός να έχει ήδη συμβεί… Να έχει συμβεί στη βάση της θεωρίας του block world, όπου η εικόνα του σύμπαντος που προκύπτει είναι η εικόνα ενός “παγωμένου” κόσμου, τον οποίο ορισμένοι  επιστήμονες αποκαλούν «μονολιθικό κόσμο» (“block world” π.χ.: Dickson σ. 165–174). Σε ένα τέτοιο κόσμο, κάθε γεγονός που συνέβη ή που πρόκειται να συμβεί υπάρχει ήδη εκεί, βρίσκεται δηλαδή στο τετραδιάστατο χωροχρονικό συνεχές. 

Γ) Οι γεωδαιτικές δομές στις εικόνες 1 – 3 καταδεικνύουν ότι ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση, όπως σωστά είπε ο Daniel Wegner, ο πολυβραβευμένος αμερικανός κοινωνικός ψυχολόγος και καθηγητής ψυχολογίας στο Harvard. Η βιωματική γεωδαιτική δομή της εικόνας 1 αποτυπώνει με απόλυτη ακρίβεια την πορεία που ακολουθήσαν τα γεγονότα στις ζωές των Ψ και Ζ. Σημειωτέων ότι πρόκειται για την πέμπτη βιωματική γεωδαισιακή δομή που δημοσιεύω • όλες οι δομές αναφέρονται σε πρόσωπα τις ζωές των οποίων γνωρίζω λεπτομερώς, πράγμα που αποτελεί προϋπόθεση για τον ακριβή εντοπισμό προσωπικών βιωματικών σημείων μέτρησης σε σχέση με ναούς των Δίδυμων. Τα πρόσωπα Ψ και Ζ της ιστορίας μας δεν είχαν ελεύθερη βούληση να καθορίσουν τα πράγματα όπως αυτά θα ήθελαν. Η ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου.

Δ) Ο χρόνος δεν ρέει – κάθε γεγονός που συνέβη ή που πρόκειται να συμβεί υπάρχει ήδη εκεί, πάνω στις παγωμένες γραμμές των Άρτεμις και Απόλλων, ή ο χρόνος δεν ρέει με τον τρόπο που οι άνθρωποι  αντιλαμβανόμαστε – ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι αυτός που βλέπουμε στα ρολόγια (Άλμπερτ Αϊνστάιν).